Afscheid Noémie Wolfs

Vrijdagavond waren wij bevoorrechte getuigen van het laatste optreden van Hooverphonic met Noémie Wolfs als zangeres. Althans op Vlaamse bodem, want gisteravond en vanavond waren nog 2 optredens gepland in Wallonië.

Het was niet de eerste keer dat ik Hooverphonic zag, en het blijft toch een steengoeie liveband. Tijdens het optreden bleven ze maar strooien met complimenten, Noémie naar Alex en Raymond, en van Alex naar Noémie. Het leek wel een goednieuwsshow, al was het nieuws van haar vertrek toch niet echt een opwekkend gebeuren.

Halfweg het optreden kon ik van het horen van al dat moois het niet meer houden. Ik deed iets wat ik vroeger nooit zou aangedurfd hebben: ik klom het podium op om te dansen op het enige dansnummer van de avond. Weliswaar samen met tientallen andere moedigen die ingingen op de smeekbede van opperhoofd Alex Callier. En ondanks de priemende ogen in mijn rug. Gelukkig zat de eigenares van die ogen niet naast mij in de zaal, ze had me vast met man en macht terug op m’n klapzeteltje gesmakt… 😉
Maar ik ben blij dat ik het deed, het gaf toch net iets extra aan dat al historische moment.

Hopelijk nam Noémie de juiste beslissing, en ik wens haar ook veel succes toe in haar nieuwe uitdaging. Hooverphonic zal ook dit wel weer overleven. Met wie of hoe is nu nog een raadsel…

Groetjes,

Billy

❤

Wat me bezighoudt

Vandaag een nieuw rubriekje, eigenlijk een initiatief van Kelly van Tales from the Crib onder de naam “As we speak”, en dat ik ook al bij Falderie zag. Maar omdat ik bewust graag zoveel mogelijk die Engelse leenwoorden en uitdrukkingen wil vermijden (waarom moet alles nu altijd in het Engels vraag ik me voortdurend af), koos ik voor deze blogtitel.

Kijken: deze namiddag nog naar de recentste afleveringen van 2 series die ik volg op tv. “Tom & Harry“, blijft fantastisch om volgen. Steeds verrassende wendingen in het verhaal. Sublieme beelden soms. Echt één van de mooiste series die ik al zag op tv.
En sinds vorige week volg ik ook “Nieuw Texas“. Een compleet ander verhaal hier. Geschifte humor waar je van houdt of niet. Verstand op nul en kijken maar!

Luisteren: zoals alle (na)middagen naar mijn favoriete radiozender Studio Brussel. Waar ik vanmiddag als primeur hoorde dat Noémie Wolfs stopt als zangeres van een van mijn favoriete groepen, Hooverphonic. En wij dus morgen naar een van de laatste optredens gaan kijken met haar als zangeres.

Lezen: dagelijks vele logjes van de blogs die ik volg. En waardoor ik eigenlijk amper tijd had om te lezen in het blogboek van diezelfde Kelly van hierboven. Dat boek had ik vorige vrijdag meegebracht uit de bib.

Eten: veel te veel! Vrouwlief maakt hier dan ook dagelijks veel te lekkere kost klaar. En ik haat het om restjes te laten liggen, eet dus veel meer dan nodig. Gelukkig heb ik een goed gestel dat me slank houdt… 😉

Sport: veel te weinig! Buiten het wekelijkse zwemuurtje nog nauwelijks aan sporten toegekomen. Zeg nu zelf, is het eigenlijk al vaak een weer geweest om met de racefiets op pad te gaan? (antwoord alsjeblieft met nee, anders voel ik me zo schuldig)

Groetjes,

Billy

❤

Flip Kowlier – Min moaten

Zaterdagavond was weer een cultuuravondje. Deze keer zonder onze vertrouwde vrienden, gingen vrouwlief en ik naar Flip Kowlier kijken (en luisteren). Ik had er eerlijk gezegd wat twijfels over gehad voor we er naartoe gingen, maar Flip nam die allemaal weg. Het was een bijzonder aangenaam optreden. Met vele bekende liedjes van hem.
Omdat we gisteren de verjaardag van een vriend vierden, en dat nogal heftig deden, vond ik dit liedje dus wel toepasselijk…
Flip Kowlier zingt in het Izegems dialect, niet iedereen zal dus begrijpen wat ie zingt.

Muzikale groetjes!

Billy

❤

Meer weten over mijn muzieksmaak: klik hier

Mijn muziekcollectie: klik hier

Oude liefde

Het moet vast 15 jaar geleden zijn dat ik haar nog bezocht. Er waren tijden dat ik het wekelijks, en zelfs 2 maal per week deed. Ik verslond haar rijkdom met hart en ziel. Wou kinderen warm maken voor haar schatten als begeleider.

En toen kwam er een einde aan ons mooie verhaal. De pc had z’n intrede gedaan in ons huis, en de liefde was voorbij. Verweesd bleef zij achter…

Gisteren was het een gelukkig weerzien, het deed deugd om haar terug te zien.
De bib.

Groetjes,

Billy

❤

Taaltip 2: te danken / te wijten

Op de voorpagina (!) van onze krant maandag, en ik citeer letterlijk:

“Als vrouwen minder snel promotie maken en minder gemakkelijk topfuncties bekleden, hebben ze dat – minstens deels – aan zichzelf te danken”

Ik kan best begrijpen dat bloggers vaak taalkundige fouten maken, want zoals ik al eerder schreef, onze taal is bijzonder moeilijk om foutloos te schrijven. Maar van professionele journalisten, die dan nog (denk ik toch) een redacteur achter zich krijgen, mag je toch wel een beter taalgebruik verwachten. Zo’n fouten als hierboven vind ik wel vaker in de krant, en dat zou toch niet mogen.

Iets te danken hebben aan iets of iemand heeft een positieve oorsprong.
In het geval hierboven is dus enkel te wijten aan correct.
Iets te wijten hebben aan iets of iemand betekent dat iemand iets wordt aangerekend of dat een bepaalde invloed niet op prijs gesteld wordt. Wijten heeft een negatieve betekenis.

Groetjes,

Billy

❤

eerdere taaltips vind je hier

Verkeerde dag

Gisteren was een heerlijke dag op weergebied. Naar mijn gevoel tot nu toe de beste dag van het jaar. We profiteerden er dan ook van om onze tuinmeubelen van zolder te halen en de parasol opnieuw op z’n plaats te zetten. En daarna ook nog wat genoten in het zonnetje…heerlijk!

Omdat ze vandaag nog min of meer hetzelfde weertype hadden voorspeld, had ik gewacht om weer een ritje te maken met de racefiets. Zo kon ik tijdens mijn rit een ommetje maken langs Kruishoutem, waar de renners van Nokere Koerse enkele keren voorbij reden. Maar wat een shock toen ik eenmaal op weg was! Er stond een ijzige wind, en de zon zat volledig verscholen achter mistige wolken. In Kruishoutem vervoegde ik vrouwlief, die er samen met onze dochter en schoonzoon, en onze beste vrienden de koers volgden. Dik gekleed en achter een klein muurtje om nog enigszins beschut te zijn tegen de wind. Aangenaam is anders…
Ik besloot dan ook om niet lang te blijven staan en huiswaarts te rijden. Wat zij kort daarna ook deden.

Verkeerde dag gekozen, kan gebeuren…

Groetjes,

Billy

❤

Bluesavondje

Gisteravond hadden we weer eens een heerlijk bluesavondje met enkele vrienden.
Rond 17u15 vertrokken we richting ons stilaan vertrouwde bluestempeltje in Zingem. Er kwam verrassend veel volk opdagen voor het dubbelconcert van de avond. Voorprogamma Fat Harry & the Fuzzy Licks kwamen uit Rotterdam. Niet voor niks wordt deze groep tot de top van de bluesscene gerekend in Nederland. Ze brachten een stomend concert.

Daarna kwam hoofdact Duke Robillard. Geen van de minsten, want deze bluesman behaalde al twee keer de titel van beste gitarist op WC Handy Blues in Amerika, en toerde in 2013 als gitarist met de band van Bob Dylan.
Kortom, weer een avondje puur genieten!

Muzikale groetjes!

Billy

❤

Meer weten over mijn muzieksmaak: klik hier

Mijn muziekcollectie: klik hier

Mijn eerste keer

Geïnspireerd door Myriam’s logje…

Het is er eindelijk weer van gekomen. Ieder jaar weer stel ik die eerste keer steeds weer uit. De wintermaanden staan op sportief gebied, buiten het wekelijkse zwemuurtje, op een (veel te) laag pitje. Te koud, teveel wind (ja, noem me gerust maar een mietje) of gewoon geen zin. Zelfs het vroege lentezonnetje kon me tot donderdag nog niet overtuigen. Maar het is er dus donderdag dan toch van gekomen. Dat eerste ritje op m’n racefiets. Op een laag tempo liet ik de snelheidsduivels wijselijk voorbij snorren. Ik vond de wind nog iets te fel en te fris, maar toch heb ik (vooral bij het weer huiswaarts rijden, met de wind in de rug) weer genoten van m’n ritje. Na een goeie 40 km had ik wel een biertje verdiend bij onze beste vrienden. Ik heb er weer zin in!

Groetjes,

Billy

❤

Weekendverslag 7 en 8 maart

Zaterdag was in Oudenaarde het slotmoment van de stad als ambassadeur van Vlaanderen Lekkerland 2012-2014. Ter hoogte van het prachtige stadhuis kon je voor de luttele prijs van 4 euro genieten van 4 hapjes met een bijhorend Oudenaards bruin biertje. We mochten er dus niet ontbreken… 😉
Omdat we toch in de buurt waren reden we daarna ’s tot bij mijn schoonmoeder in het rustoord van Petegem.
’s Avonds keken we op tv naar Rain Man, de meervoudige Oscarwinnende film met Tom Cruise en Dustin Hoffman. Niettegenstaande de prijzenkast vond ik de film toch wat tegenvallen, ik had er meer van verwacht.

Zondagmorgen na het wekelijkse zwemuurtje en bezoek aan m’n moeder (waar ik weer een heel verwarde en ronduit agressieve vrouw aantrof), werden we voor het aperitief bij zoon en schoondochter verwacht. Schoondochter verjaart nl. vandaag.
In de namiddag fietsten we met dochter, schoonzoon en kleinzoon Mero naar taverne Leiemeers in Kuurne waar we op het terras heerlijk konden genieten van het lentezonnetje. En Mero van de uitgebreide speeltuin.
Daarna brachten we nog een bezoekje aan dochters schoonouders, en van daaruit nog een afsluitende drink bij mijn schoonzus.

Na een deugddoende nacht (de klok rond geslapen), kan ik er vanavond weer tegenaan op het werk… 😉

Groetjes,

Billy

❤

yin en yang

Vandaag twee tegenstrijdige gevoelens beleefd.

Yin

ik bezocht mijn moeder in het rustoord. En het voelt me zwaar dat ik haar de laatste maanden heb zien evolueren van een vrouw met een scherpe geest, naar de verwarde vrouw die ze nu is. Ook al is ze nu al bijna 94 jaar oud, het is aanpassen…

Yang

gisteren nog gehoord op de radio dat Arsenal dan nòg een extra concert geeft, en vanmiddag kon ik dan toch nog 3 tickets bemachtigen (voor mij, en dochter en schoonzoon). Ikke happy!!!

Liefs,

Billy

❤