Al een week geleden zeg!
Zondagmorgen bleek een pilletje nodig om de houthakkers in het hoofd te verdrijven. Het huwelijksfeest had z’n gevolgen… 🙂
Na het ontbijt zijn we naar Park Guell gewandeld. Omdat het met de metro zo’n 45 minuten zou duren voor we er waren (wegens een grote lus er naartoe). Geen onoverkomelijke wandeling qua afstand, maar de warmte en het steeds steiler worden bleek toch iets lastiger dan gedacht. Vooral mijn vrouw had het er moeilijk mee. Maar we zijn er wel geraakt. Vrouw en dochter besloten het terrasje aan de ingang op te zoeken met kleinzoons Mero en Onno, omdat de aard van het parcours niet echt geschikt leek voor kinderwagens en rugpatiënten.
Wij namen plaats in de wachtrij voor de aankoop van tickets, maar toen we bijna aan de kassa kwamen stelden we vast dat de tickets die we toen konden kopen maar recht gaven op ingang om 16h! Wij besloten dan ook maar om alleen het gratis deel te bezoeken. Een mooie wandeling in het park, met enkele fantastische uitzichten op Barcelona stad en omgeving. Daarna vervoegden we de vrouwen en aten daar iets ter plaatse.
Nadien wandelden we naar het dichtstbijzijnde metrostation wat toch al een eind bleek. We zetten koers naar de haven, waar we uitkwamen aan het begin van de Ramblas. Het was duidelijk dat veel mensen net als wij het strand wilden opzoeken met het warme weer. Maar we hadden kleinzoon Mero beloofd om eens naar zee te gaan en belofte maakt schuld…
En Mero genoot duidelijk van de waterpret met zijn papa, terwijl ik met vrouw, dochter en kleinzoon Onno in een strandbar zat. Heerlijk mensjeskijken…
Na de waterpret namen we opnieuw de metro naar ons appartement, waar we ons wat verfristen, en dan opnieuw de metro namen richting Montjuïc. Het was intussen al donker, het geschiktste tijdstip om eens naar de Magische Fonteinen te gaan kijken. We hadden besloten om eerst een tapasmaaltijd te nuttigen in Tapa Tapa, gelegen vlak naast de Arena. In Tapa Tapa staat een receptioniste die je in de wachtrij zet om binnen te gaan. Omdat wij zowel binnen als buiten wilden zitten kregen we al vlug een plaatsje toebedeeld binnen. We bestelden een mooi aanbod aan tapas, die ook heel lekker bleken te zijn. Jammer genoeg kreeg onze Onno een huilbui die we maar niet onder controle kregen. Anders heeft hij die nooit, en uitgerekend nu we op restaurant zaten wél. Mijn vrouw besloot vlug haar bord leeg te maken en met Onno naar buiten te gaan. Waar hij meteen weer kalmeerde…
Nadat ook wij voldaan van tafel gingen, wandelden we richting fonteinen. Niet te geloven hoeveel mensen er naar die fonteinen willen gaan kijken, een echte mensenmassa, op dit uur! Een mooi spektakel, dat wel, maar om nu te spreken van iets wat je niet mag missen…? Maakt iedereen voor zichzelf uit. Na een halfuurtje hadden wij er genoeg van, en namen wij de metro naar het appartement. Meteen was dit de afsluiter van ons weekendje Barcelona, want op maandagmorgen moesten we het appartement vroeg verlaten om ons vliegtuig te halen…
Wordt vervolgd…
Groetjes,
Billy
❤
houden van het leven 