Dit is ongetwijfeld het moeilijkste logje dat ik hier ooit geplaatst heb. Ik ben niet zo iemand die makkelijk over eigen emoties praat. Het van me af schrijven lukt net nog iets beter. Vooruit dan maar…
Ik verwaarloos mijn vrouw!
Als we onder vrienden zijn valt het wellicht nog niet zo op, maar eens we thuis zijn oefent die pc zo’n aantrekkingskracht op me uit dat ik nauwelijks nog aandacht heb voor haar. Dan zit ze eenzaam op de bank, tv te kijken of sudoku’s in te vullen. Tv kijk ik nog nauwelijks, ook mijn favoriete series (ook al zijn die niet zo talrijk) zijn me het bekijken niet meer waard. Die pc is een ware obsessie geworden. Logjes maken, er een erezaak van maken dat ik zowat op alle nieuwe logjes reageer. Mails bekijken en beantwoorden of doorsturen. Het net afspeuren… Vrouwlief kan evengoed alleen thuis zitten, en dat zegt ze ook vaak. Al maandenlang hebben we daar geregeld ruzie over. Al enkele keren liep dat in het weekend uit de hand, en onder invloed van (teveel) alcohol zeg of doe ik dan dingen die me achteraf doen walgen van mezelf. Nee, het beeld dat jullie van mij hebben is wellicht anders, en dit doet jullie waarschijnlijk met verstomming slaan. Maar het is zo. Geleidelijk aan gegroeid, gedeeltelijk met de intrede van de pc in ons gezin, het langzaam aan verdwijnen van de passie in ons huwelijk, haar “tegen zijn” van alles wat ik op die pc doe. En net als het verbieden of afkeuren bij kleine kinderen, deed dat me nog meer afzonderen in “mijn” wereldje, zonder haar.
Maar het is genoeg geweest. Ze verdient dit niet, want ik heb een fantastische vrouw. Echt waar. Ik zie in dat het zo niet verder kan. En ik wil voortaan weer werken aan het herontdekken van onze relatie. Meer aandacht geven aan haar, vaker weer dingen samen bekijken op tv, dingen samen doen. En opnieuw die ongedwongen knuffel geven waar ze zo’n recht op heeft.
Neeeeee, stoppen met loggen doe ik niet. Alleen zal ik voortaan mijn tijd meer besteden aan de echte dingen rondom mij. De virtuele wereld op de tweede plaats zetten. De logvrienden die mij al een hele tijd volgen weten dat ik iets dergelijks al eens geplaatst heb, maar toen kon ik mijn belofte na een tijdje niet meer volhouden. Deze keer ben ik dat wel van plan.
Ik hoop dat deze biecht jullie niet afschrikt. Maar ik weet dat de echte weblogvrienden vast respect hebben voor deze beslissing. Dat jullie er geen graten in zien als ik wat minder op bezoek kom op jullie log, en enkele logjes oversla vooraleer ik reageer. En wie dan toch afhaakt als ze dit logje lezen, mijn respect blijft. Het zou jammer zijn, maar ik toon begrip.
Liefs,
Billy
♥