Blaudzun – Promises of no man’s land

Alweer veel te lang geleden dat ik nog wat van mijn favoriete muziek postte, en daar wil ik met dit liedje een vervolg aan breien.

Blaudzun is de artiestennaam van Johannes Sigmond, een Nederlands singer-songwriter. Begin 2012 beleefde hij zijn definitieve doorbraak met zijn nationaal en internationaal geprezen derde album Heavy Flowers. Na Heavy Flowers (2012) dat ook in de VS werd uitgebracht, volgen twee succesvolle jaren met op voorhand volledig uitverkochte clubtournees in Nederland en België, festivals in zowel Europa als Amerika waaronder Sziget, SXSW en Pinkpop en vele prijzen zoals de 3voor12 Award 2012 voor Beste Album en een 3FM Award 2013 voor Best Alternative Act. Begin 2013 ontvangt hij een Edison voor Beste Mannelijke Artiest.

Dit “Promises Of No Man’s Land” is de titelsong van zijn nieuwste album dat in maart 2014 werd uitgebracht, en hij schreef dit nummer naar aanleiding van een vriendin die door haar partner mishandeld werd. De video geeft stof tot nadenken…

Muzikale groetjes!

Billy

Meer weten over mijn muzieksmaak: klik hier

Mijn muziekcollectie: klik hier

Voetbal

Weinig vermeldenswaardig gebeurd in ons weekend. Zaterdag waren we uitgenodigd naar een babyborrel, voor het 2e kleinkind van vrienden. Daar waren ook zowat al onze andere vrienden vertegenwoordigd, er werden dus wel enkele biertjes genuttigd… 😉

Gisteren was er de eerste competitiewedstrijd van onze favoriete voetbalploeg, RC Waregem. Die kon op het nippertje nog in 4e Nationale blijven, al zal dat wellicht geen geschenk zijn. Het vorige bestuur is nl. gestopt, en enkele leden van het jeugdbestuur beslisten om het van hen over te nemen. Met beperktere middelen werd een ploeg samengesteld, die voornamelijk uit (hele) jonge voetballers bestaat. Zeker de helft van de ploeg is nog geen 20 jaar oud, en dan begrijp je wel dat we een moeilijk seizoen tegemoet gaan. Dat bleek ook tijdens de eerste wedstrijd gisteren. Heel veel inzet en moed, maar tegenover ervaren spelers is dat toch net iets onvoldoende. Onze jongens gingen dan ook met 0-2 de boot in. Spijtig voor die eerste thuiswedstrijd, maar ook de supporters zijn realistisch…

Groetjes,

Billy

Weekendverslag 15 t/m 17 augustus

Op de 15e hadden wij voor de tweede keer ons straatfeest. Vanaf 8u waren we al met de andere organisatoren en enkele behulpzame buren in de weer om de tenten op te zetten. Want het voorspelde weer was niet erg gunstig en wij wilden natuurlijk niet doorweekt de dag doorbrengen. Om 11u begon het straatfeest officieel met aperitief. Nieuw dit jaar was dat we ook barbecuehapjes aanboden bij het aperitief, en die werden gesmaakt. Daarna kon iedereen een broodje (of méér dan één) met barbecueworst verkrijgen. En een tijd later boden we ook koffie met gebak aan. Het officiële einde was voorzien om 17u, maar zoals vorig jaar ook al het geval was bleven de meeste buren nog plakken. Ook terwijl wij weer de tenten aan het afbreken waren. En toen we alles hadden opgeruimd verhuisden we tafels en stoelen tot bij ons in de tuin, waar we nog wat konden napraten.
Ons straatfeest was weer een regelrecht succes, en al bij al viel het weer nog mee. We kregen wel enkele buien te verwerken, maar die waren van kortere duur, en voor de rest hielden we het droog.

Zaterdag was het rustig houden, ons gewoonlijk aperitiefmoment bij onze vrienden ’s middags, en verder de namiddag thuis doorgebracht. We kregen nog bezoek van schoonzus en schoonbroer, maar voor de rest was het een rustige dag.

Zondagmorgen ging ik zwemmen en bracht ik m’n zondagse bezoekje aan m’n moeder.
Tegen de middag werden we bij een nicht van vrouwlief verwacht voor onze jaarlijkse familiebarbecue en spelletjesnamiddag. De ludieke spelletjes waren weer aanleiding tot een gezellige en humorvolle dag. En het eten was dik in orde…net als de aangeboden drankjes… 😉

Groetjes,

Billy

Ik heb iets te vieren…

want ik ben nu 10 jaar aan het bloggen!

In 2004 startte ik met loggen, toen nog een stout 18+ log bij web-log.nl. Geleidelijk aan is mijn log geëvolueerd naar een meer persoonlijk dagboek. Eind 2010 besliste ik om over te stappen naar WordPress, een beslissing waar ik nog steeds heel tevreden over ben. Vooral na de desastreuze migratie van web-log.nl naar weblog.nl enkele maanden eerder.
In die periode zag ik vele loggers hun eerste stapjes maken in weblogland, maar ook vele loggers stoppen. Ook enkele daarvan van wie ik nooit gedacht had dat ze er genoeg zouden van krijgen.

Intussen is het een echte verslaving geworden. Zelf logjes schrijven, voornamelijk over mijn dagelijkse leven, ook al heb ik nooit de behoefte gevoeld om daadwerkelijk dagelijks te loggen. Al heel wat kunnen meekijken in iemand anders leven, maar intussen ook heel wat blootgegeven van het mijne. Ok, persoonlijke foto’s zal je niet vinden, dit log blijft op dat gebied nog anoniem, zoals ook Billy niet mijn échte naam is. Maar verder hebben mijn bezoekers al een goed beeld van wat mijn leven inhoudt. En dat maakt het loggen zo interessant. Meegluren in andermans leven. Lief en leed met elkaar kunnen delen.

Bij de logs die ik volg gaat mijn voorkeur uit naar hetzelfde soort “persoonlijke” logs, want het intrigeert me altijd wat andere mensen zoal beleven. Ik probeer ook om zoveel mogelijk een reactie achter te laten bij de logs die ik lees, ook al is dat niet altijd evident. Op sommige logjes kan je geen zinnige reactie geven, en dan laat ik het liever zo, dan een nietszeggende reactie achter te laten.

Ik heb al het genoegen gehad om enkele loggers ook in het echt te ontmoeten, en dat is wel aangenaam. Dan kan je eens toetsen of het beeld dat je van iemand hebt, ook in werkelijkheid een beetje overeenstemt.

Ik hoop nog jaren te kunnen doorgaan met dit log, en jullie logjes te blijven volgen.
Ik sta ook altijd open voor suggesties en vragen… 😉

Liefs!

Billy

Vakantie in beeld

Tripje Utrecht

Vorige week zijn we met een stel vrienden naar Utrecht geweest. Nadat we de week ervoor al in Nederland verbleven, namen we nu dezelfde richting maar dan iets dieper het land in. We verbleven in Bunnik in het Postillion Hotel. Duidelijk gericht naar de zakenwereld (waar wij dus niet thuishoren), maar de prijs voor kamer met ontbijt was een aanradertje.
De eerste dag (donderdag) had ik een klein fietstochtje voorbereid naar de stad Utrecht zelf, via het knooppuntensysteem. Net als de week ervoor nogmaals genoten van de uitstekende fietspaden en -voorzieningen. In Utrecht maakten we een stadswandeling langs de grachten, en maakten we natuurlijk ook tijd voor een terrasje. Utrecht is een aangename, gezellige stad, en voor bourgondiërs als wij is er ook een enorme keuze aan restaurantjes en toffe drankgelegenheden.
Na een ommetje langs Zeist belandden we terug in Bunnik, waar we op het terras van ’t Wapen van Bunnik nog een glaasje dronken voor we ons gingen verfrissen in ons hotel. We hadden ook een blik geworpen op de eetkaart, en dat deed ons besluiten om er na het douchen terug te gaan om er iets te eten. We kozen voor het 3-gangenmenu (aan 29,75 euro/persoon!), en dat is ons uitstekend bevallen. Het was er ook heerlijk vertoeven op het terras, en de bediening was heel vriendelijk, een aanrader!

Vrijdagmorgen reden we na het ontbijt met de fietsen achterop de wagens naar hotel Carlton President aan de andere kant van Utrecht. Daar kregen wij de routebeschrijving van ons Happen en Trappen-arrangement, dat we een tijd geleden al gereserveerd hadden. En meteen kregen we er ook een kopje koffie en een stuk gebak bij. Daarna reden wij onze fietstocht, waar we op de afgesproken plaatsen telkens een deel van een menu kregen. Voorgerecht in Stan & co in Utrecht, soep in het Oude Stadhuis in Montfoort en hoofdgerecht en dessert in ’t Wapen van Haarzuylen in Haarzuilens. Normaal hadden we het hoofdgerecht in het kasteel in Woerden, maar omdat het wegens vakantie gesloten was kregen we dus 2 gerechten op dezelfde plaats.
We hadden opnieuw een heerlijke dag, een mooie fietstocht en lekkere gerechtjes tussendoor.
De avond brachten we opnieuw door op ons intussen favoriete terrasje in ’t Wapen van Bunnik.

Zaterdagmorgen pakten we na het ontbijt onze bagage in, en zetten koers naar Dordrecht. Daar reserveerden we in het Bieschboscentrum een plaatsje op de rondvaartboot. Omdat die pas uitvoer om 13u30, maakten wij daar eerst nog een klein fietstochtje van zo’n 20km naar Dordrecht. We waren net op tijd terug om in te schepen, en vaarden dan een stukje in het prachtige natuurgebied De Biesbosch, intussen geboeid luisterend naar wat de schipper ons vertelde over het gebied. Na het boottochtje dronken wij nog een glaasje op het terrasje van het centrum, en reden dan opnieuw huiswaarts.

We hebben weer heerlijk genoten van ons uitje…

Groetjes,

Billy