Om maar direct met de deur in huis te vallen: Adele staat hoog op mijn verlanglijstje van nog aan te schaffen cd’s! Ik vind haar fantastisch, wat een stem heeft die toch!
Adele werd geboren op 5 mei 1988 in London. Sinds haar 1e single “Hometown Glory” in 2007 rijgt ze het ene succesnummer na het andere aan elkaar. Haar debuutalbum “19” werd een groot succes, en sinds 21 januari 2011 bracht Adele haar tweede album uit, getiteld “21”. Op 20 februari 2011 presteerde ze iets wat de Beatles in 1964 ook lukte. Ze stond namelijk tegelijkertijd met twee singles (“Rolling in the Deep“ op nummer 4 en Someone Like You op nummer 1) in de Britse Singles Top 75 en 2 albums (21 op nummer 1 en 19 op nummer 2) in de Britse albumlijst.
Dit nummer, “Make you feel my love”, werd trouwens geschreven door Bob Dylan, maar werd nooit door hem zelf uitgebracht. Er bestaat ook een mooie versie waarin Adele een duet zingt met Paul de Leeuw, waarvan de Nederlandstalige tekst gekozen werd uit meer dan 500 inzendingen: http://www.youtube.com/watch?v=yq_I2JGQpkc
Muzikale groetjes,
Billy
♥
Meer weten over mijn muzieksmaak: klik hier Mijn muziekcollectie: klik hier
Mijn weekend begon eigenlijk al op vrijdagmiddag, want vrijdagnacht had ik vrijaf genomen. Vrijdag verjaarde onze schoonzoon nl., en dat werd ’s avonds gevierd met een etentje. Maar eerst heb ik hen in de namiddag geholpen om hun tuinwerk verder af te werken. Het plaatsen van houten panelen en een poortje aan hun achtertuin. Het etentje was geen echte meevaller helaas. Van een restaurant verwachten wij toch een verfijndheid in het eten dat je niet op je dagelijkse bord krijgt, en dat was helaas niet het geval.
Zaterdag kregen we al vroeg 2 vriendinnen over de vloer om te aperitieven. In de namiddag stonden we onze zoon bij in zijn perikelen om zijn auto verkocht te krijgen. Door zijn (lichte vorm van) epilepsie mag hij nl. een jaar lang geen auto meer besturen. Die vorm van epilepsie uit zich in “afwezigheden”, momenten (van enkele seconden) waarin hij wezenloos voor zich uit staart, maar waarvan hijzelf niet het minste besef heeft. Je begrijpt dan ook dat autorijden voor de mede-weggebruikers een gevaar vormt. En zo besloot hij maar om zijn wagen van de hand te doen, vormt toch een extraatje en besparing, dat mooi meegenomen is. Helaas koos hij daarvoor niet de beste oplossing, en wou hij die verkopen aan 2 louche vreemdelingen die helemaal vanuit Luik z’n wagen wilden ophalen zaterdag. En die deden in eerste instantie ook moeilijk over een druppeltje olie aan de motor. Toen ik heb uitlegde dat het voor hem geen probleem was om hun voorschot terug te betalen en de wagen aan iemand anders te verkopen (voor dezelfde prijs!) stemden ze uiteindelijk toe om hem mee te nemen.
Zaterdagavond dan werd ik om 17u verwacht in taverne ’t Peerdeke in onze stad, omdat daar van onze bierproefvereniging een proeverij doorging van blonde abdijbieren. We kregen in de loop van de avond 12 abdijbieren blind te proeven. Natuurlijk in kleinere degustatieglazen, anders zou dit uitdraaien op een zuipfestijn, wat helemaal niet de bedoeling is. Uiteindelijk bleek Affligem het meest in de smaak te vallen.
Na de proeverij zijn we nog gaan “napraten” in een ander café…
Zondagmorgen zijn we na het onbijt met de fietsen op de wagen vertrokken richting Torhout. Ook al waren de weersomstandigheden zeker nog niet ideaal, veel wind en frisjes, we lieten ons daardoor niet van de wijs brengen. Men had ook opklaringen en meer zon voorspeld naar de middag en namiddag toe. Al bij de eerste kilometers bleek die wind toch wel erg hardnekkig, en moesten we ook hard op de trappers staan. Al bij al hadden we toch een mooie tocht, met onderweg enkele bezienswaardigheden. Zoals het kasteel van Wijnendale, waarvan je op m’n vorig logje één van de restanten van de kasteelmuur kon bewonderen. Ik vond het een erg fotogeniek plekje, kon ik dus niet laten… Wie de foto aanklikte kreeg trouwens op de grotere foto een deel van het kasteel rechtsboven op de achtergrond te zien. Hoe het er helemaal uitziet:
Nadien kregen we ook nog het kasteel d’Aertrycke te zien, maar dat heb ik niet gefotografeerd.
Na onze tocht nog een koffietje gedronken op een terrasje op de markt van Torhout.
’s Avonds werden we samen met onze kids en schoonkinderen bij mijn broer verwacht, voor een gezellig avondje. Met de bijhorende drankjes en hapjes… 😉
Afsluiter van een mooi, maar alweer druk weekend…
Afgelopen dinsdag werd Bob Dylan 70 jaar. Dit werd uitgebreid gevierd en bewierookt in het Belgische artiestenlandschap.
Bob Dylan heet in het echt eigenlijk Robert Allen Zimmerman, en is van joodse afkomst. Waarom hij Bob Dylan koos als artiestennaam blijft nog steeds een goed bewaard geheim, al doen er vele geruchten hierover de ronde.
Hij heeft een heel uitgebreid oeuvre, van protestsongs tot folk, blues, rock, country en zelfs gospel.
Hij heeft ook heel wat klassieke hits op zijn palmares, die ook door vele artiesten gecoverd werden.
Ik heb dit liedje gekozen omdat het een wat minder bekende song is, maar ik vind het zo’n mooie ballade…een ode en tegelijk een afscheid van zijn vrouw Sarah Lownds waarmee hij gehuwd was van 1965 tot 1977. Van Bob Dylan plaatste ik trouwens al eerder het liedje “Hurricane” op mijn log (nog bij web-log.nl toen: https://houdenvanhetleven.wordpress.com/2009/10/16/bob-dylan-h-1/), waarvan de aanleiding ook verfilmd werd (“The Hurricane“)
17u45: Ik sta op de uitkijk op de blauwe verdieping van het Sportpaleis in Antwerpen. Voor mij is het de eerste keer dat ik deze concertzaal bezoek. Rechts van mij hoor ik een vrouw in tragerig Limburgs praten aan de telefoon, terwijl links van mij twee vrouwen in sappig Gents druk overleggen over hun interieur. Naast het Limburgse koppel zijn vrouwlief, dochter en de schoondochter van onze beste vrienden eveneens aan de praat. Intussen stroomt het volk toe, te voet of met de wagen. En sommige mensen brengen de wachttijd door op café of op één van de terrasjes aan de overkant. Verder ziet de omgeving er maar triest uit, vooral gebouwen en industrie.
18u30: we begeven ons naar de zaal, waar nog heel wat open plaatsen zijn
Enkele mannen worden naar boven gehesen in de bedieningsinstallatie voor de spots. Ik benijd ze hun job niet, want enkele uren daarboven hangen zonder mogelijkheid om even een sanitaire stop te houden, zou niks zijn voor iemand als ik die om de haverklap een plasje moet doen… 😉
19u00: de lichten worden gedoofd, en we krijgen een kleine Nederlander te zien. Een kleine Nederlander met een grootse stem: Van Velzen. Ze spelen een niet onaardige set, maar de geluidskwaliteit laat ietsje te wensen over. Misschien ligt dat wellicht aan het feit dat ze enkel het voorprogramma waren.
20u00: het is zover, de artiest waarvoor we vanavond naar het Sportpaleis gekomen zijn komt op: MARCO BORSATO!
We krijgen een wervelend optreden te zien. Mooie romantische en ontroerende ballades, afgewisseld met stevige songs.
Ook al is Marco nu niet direct eerste keuze in mijn muzieksmaak, ik kan de show goed smaken. En ik heb bewondering voor de mens, die na zo’n grote financiële tegenvaller er weer alles aan doet om uit dat dalletje te kruipen. En dat met een vriendelijkheid en een lach die model mag staan voor ieder mens.
Een klein uurtje later brengt Marco een ode aan zijn aanwezige vrouw Leontine Ruiters, een valstrik eigenlijk van zijn entourage.
De show wervelt voort, gastartiesten Krystl, Ben Saunders en Lange Frans brengen een extra toets.
Het verveelt nooit, en visueel valt er altijd iets te beleven.
Marco Borsato is omringd door goeie artiesten, en is zelf natuurlijk een vakman.
Zijn show is gewoon àf!
Iets na 22u00 wordt de show afgesloten, en Marco en zijn band nemen afscheid van het dankbare publiek.
Voor mij was het een mooie belevenis, een absolute aanrader.
Afsluiten wil ik doen met mijn favoriete Marco-liedje, hier in een clip die mij zo vaak de krop in de keel laat krijgen…: “Dochters”
Vrouwlief en ik zijn deze namiddag al gaan fietsen. Van thuis uit vertrokken koers gezet naar Kortrijk. Rustige binnenwegen gekozen, via kinderboerderij Bokkeslot, langs artisanale brouwerij Gaverhopke en de Daltons (momenteel de hoogste windmolens van Vlaanderen) uiteindelijk Kortrijk bereikt. Er bleek daar heel wat activiteit, Bloso had daar een sportdag gepland. En de terrasjes op de grote markt waren goed bezet. Toch zelf ook een plaatsje gevonden in brasserie Rodenbach, waar ik het natuurlijk niet mocht laten om zelf een glaasje van deze godendrank te bestellen… 😉
Daarna via de Leieboorden naar Harelbeke, en daar richting provinciedomein de Gavers, om uiteindelijk voor de 2e keer aan het Gaverhopke uit te komen. Met voorbedachte rade natuurlijk, wat had je gedacht… :-P. Daar één van hun artisanale biertjes gedronken. En toen weer richting huis. Aan een lekker toeristisch tempo een 35 km afgemaald. In een blakende zon…héérlijk!
Vanavond is er alweer feest! Een vriendin van ons werd eerder deze week 50, en dat wordt vanavond bij hen thuis gevierd. Samen met een 20-tal vrienden. Ongetwijfeld weer tot in de late uurtjes.
Sporten op zondagmorgen wordt dus twijfelachtig…
’s Middags worden we bij zoonlief en zijn vriendin verwacht voor het eten. Benieuwd wat hij uit zijn kookpotten zal toveren. Want het lekker koken én genieten van culinaire geneugten heeft hij wel mee van ons…
In de namiddag nog niks gepland, zal wellicht rustig blijven. Want ’s avonds moeten we………… Nee, daar wacht ik even mee. Dat vernemen jullie maandag dan wel… 😉
Ok, omdat net die woorden in m’n vorig log nietszeggend zijn, heb ik me aan een voorbeeldje gewaagd van wat we allemaal geleerd hebben.
Ik heb deze dame bij m’n afbeeldingen staan.
Om nu bvb. haar lippen een kleurtje te geven zou je die eerst moeten selecteren. Maar omdat de afbeelding redelijk egaal van kleur is, is het niet zo eenvoudig om enkel de lippen te selecteren. Daarom heb ik via het aanmaken van een “pad” rond de lippen, dat nauwkeurig kunnen doen. Ik heb het hier nu wel redelijk snel willen doen, maar je merkt het resultaat. Bemerk ook dat de structuur van de lippen behouden bleef.
Dit is slechts één van de voorbeelden wat je met het programma kan doen. Photoshop is een uiterst krachtig programma, met enorm veel mogelijkheden. Ook al kan je er creatieve dingen mee doen, het is hoofdzakelijk bestemd om foto’s of afbeeldingen mee te bewerken.
Wellicht volgen er nog wel ’s wat bewerkingen van me, en ik hoop ook zelf ’s een mooie kopfoto te maken voor mijn log. Wie trouwens vragen heeft erover, mag me altijd mailen.
Zaterdagnamiddag hebben wij in onze stad de “Mantie Smetroute” ingereden. Deze 29 kilometer lange gezinstocht is genoemd naar de Waregemse oud-renner Armand De Smet, en is een initiatief van de stad Waregem en Unizo. Startplaats was de sociale werkplaats Veloods, en vanaf daar kregen wij op verschillende stopplaatsen enkele lekkere verrassingen. Er stond nogal veel wind, maar dat weerhield er ons niet van om te genieten van het zonnetje en de mooie omgeving. Toen we terug thuis waren hadden we 43 km op de teller.
Lang waren we echter niet thuis, want ’s avonds werden wij in een privé feestzaaltje verwacht, waar schoonzus en schoonbroer ons samen met zo’n 70-tal familieleden en vrienden vergasten op een feest ter gelegenheid van hun 25-jarige huwelijk. Zoals verwacht werd het een prachtig feest, met tal van hapjes en versnaperingen, en natuurlijk volop drank. En onze zoon bracht er de schwung in op de dansvloer als gelegenheids-dj. Wij waren omstreeks 3u30 thuis, maar het feest heeft geduurd tot 5u in de morgen…
Zondagmorgen rond 10u uit bed gebeld door de zoon van onze beste vrienden, die met zijn gezin op bezoek kwam.
Tegen de middag dan werden wij bij onze dochter verwacht voor het eten. Ook de schoonouders waren uitgenodigd, en bij die gelegenheid werden vrouwlief en schoonpapa ook officieel gevraagd als meter en peter van hun eerste kindje, dat in oktober verwacht wordt.
Na een lekker 3-gangenmenuutje zijn we toen nog bij schoonzus en schoonbroer langs geweest, want naast het feest van hun 25-jarig huwelijk de dag ervoor, was schoonbroer gisteren nog jarig ook! Hij telt intussen al 51 jaartjes. En daar hebben we tot ’s avonds laat samen met enkele buren en vrienden op getoast op hun terras.
Veel tijd voor weblogland heb ik dus (alweer) niet gehad, en zo kan ik nu beginnen inhalen…
Gisteren was het 30 jaar geleden dat Bob Marley stierf.
Deze Redemption Song is één van mijn favoriete liedjes van hem. In tegenstelling tot de meeste van zijn andere liedjes, is dit een volledig akoestisch nummer. Althans was het oorspronkelijk toch zo uitgebracht, want later speelde hij het met zijn bands live en op het album “Uprising” in een uitgebreide versie.
Met dit nummer riep hij de luisteraars op om hun geest te bevrijden van de “mentale slavernij”. Volgens Marley kan de geest enkel vrijgemaakt worden door de persoon zelf. En wie daar niet in slaagt, maakt de weg vrij voor anderen die er misbruik kunnen van maken.
houden van het leven 