vanavond aan tafel:
vrouw: “bah, het stinkt hier precies”
Wij nog eens extra snuffelen, maar niks te merken.
zoon: “ik ruik niks hoor”
ik: “ik ook niet”
zoon: “het zal wel je neusbeentje zijn dat aan het rotten is”
Ik grijns…
vrouw: ” toch stinkt het hier”
ik: “dan had je beter je schoenen aangetrokken hoor”
Zoon proest het uit…
♥
Ik heb een heel fijn weekend achter de rug. Zaterdag eindelijk m’n uitwaaimoment gehad aan zee. Met vrienden naar Oostende getrokken. Oostende is mijn favoriete badstad aan zee. Je vindt er alles wat je van een toffe (dag)bestemming verwacht: een heel groot strand, brede wandeldijk, véééééél winkels en niet onbelangrijk, enkele hele toffe cafeetjes. Maar ook heel wat bezienswaardigheden en volop cultuur. Na ons vertrouwde parkeerplaatsje in de ondergrondse parking aan de vismijn te zijn ingereden, liepen we onmiddellijk het Klein Strand op. We ervaarden dat ondanks het zonnetje er een koude wind stond, maar dat maakt ook dat ik kon genieten van mijn uitwaaimoment. Lekker tegen de wind in, tot de tranen in je ogen komen. We wandelden richting Casino, waar we in de anex brasserie een kopje lekkere koffie namen. Daarna via het Wapenplein naar mijn favoriete cafeetje getrokken, waar ik kon genieten van een lekkere Rochefort trappist. Daarna terug de wagen in, nog een tussenstop gemaakt in Stene (waar we nog een cafeetje bezochten uit ons caféboek), en tegen de vooravond thuis.
Zondag geslapen tot 8u30, fles champagne geopend als aperitief en dan lekker gegeten. Blitzbezoekjes aan ons beider moeders (zondags ritueel) en dan naar het voetbal. Onze mannen speelden een goeie wedstrijd, jammer dat we ons moesten tevreden stellen met een gelijkspel, er zat meer in… Na de wedstrijd nog wat blijven napraten, en dan nog een kaartje gelegd met onze vrienden.
Het was dus geen al te wild, maar toch heel aangenaam weekend !
♥
Naar aanleiding van het logje van nieuwe logster Linda, dacht ik ook terug aan mijn eerste zoen.
Ik herinner me die nog heel goed. Toen ik tiener was heb ik dikwijls mijn vakantie doorgebracht bij mijn tante in Wallonië. Midden in een voormalige mijnstreek, waar veel inwijkelingen wonen (Italianen, Polen,…) die vroeger als mijnwerker tewerkgesteld waren. Ik ging er erg graag naartoe, eens andere lucht opsnuiven, genieten van de vrijheid die ik daar genoot. En mooi meegenomen: hier legde ik ook de basis voor mijn goede taalgevoel, uiteraard in de eerste plaats voor de franse taal. Waar ik ook naartoe ging, ik moest me uit de slag helpen in het frans.
Op een avond vroeg m’n tante om nog een boodschap te doen voor haar. Op de terugweg zag ik iets verderop 3 jongeren staan praten midden op straat. Ja, het was nog die tijd dat er nog op straat kon gespeeld worden door de kinderen zonder risico door een wagen omver gereden te worden… Toen ik dichterbij kwam bleken het 2 jongens en een meisje te zijn. Maar wàt een meisje, bloedmooi, lang zwart haar en een licht getinte huid. Toen ik voorbijkwam zette zij een stap dichterbij en begon tegen mij te praten.
“Bonjour”, zei ze, en ik zei natuurlijk dag terug. Kreeg wellicht een kop zo rood als een tomaat (want ik was toen nog een heel verlegen baasje).
Het verdere gesprek zal ik voor het gemak maar in het nederlands vertalen, maar hou in gedachten dat de taal van Molière het allemaal nog veel romantischer maakte dan ik hier beschrijf…
“Ben jij die Vlaming die bij S. verblijft?”
“Ja, inderdaad”
“Hoe is je naam?”
“Billy”
“Aangenaam Billy, ik ben Angelina”.
“Aangenaam Angelina”
Na wat over en weer gepraat dacht ik eraan dat mijn tante zich al zou afvragen waar ik bleef.
“Sorry, Angelina, maar ik moet door”, en knikte veelbetekenend naar de boodschappentas die ik bij had.
“Krijg ik geen zoen dan?”
En daar ging ie dan, de eerste zoen die ik gaf aan een vreemd meisje. Schuchter op haar wang…
“Is dat alles?”, vroeg ze. “Krijg ik er geentje op de mond dan?”
Ze was beslist niet op haar mondje gevallen, maar ik liet die gelegenheid niet glippen, en gaf haar een zoen op de mond.
Met de nodige tegenzin ben ik dan teruggekeerd naar tantelief. Die nacht wellicht één van m’n eerste natte dromen gehad van m’n leven…
Ik weet niet meer hoe het kwam, denk dat mijn vakantie er toen zo goed als op zat, maar Angelina heb ik nooit terug gezien.
Maar wel een prachtige herinnering aan overgehouden…
Jeugdsentiment….zucht!
♥
Ik heb eindelijk een oplossing gevonden voor het tijdrovende logrondje. Waar ik vroeger ieder logje bezocht om ’s te kijken of er iets nieuws op gekomen was, kan ik dit nu in 1 oogopslag zien. Eigenlijk vond ik ergens per toeval een link naar www.netvibes.com, weet zelfs al niet meer waar, maar dit is dus mijn handige hulpmiddel om jullie log in het oog te houden. Het vraagt wel wat werk om alle logjes er in op te nemen, en enkele logs die geen feeds ondersteunen konden er al helemaal niet bij, maar ik ben erg tevreden over het resultaat. Dikke aanrader!!!
♥
Zo, na alle kosten die we de laatste tijd hadden aan onze wagen, gisteren nog 2 nieuwe banden gehaald. Heb maar voor een goedkoper type gekozen, slijten doen ze zowiezo…En het scheelde meer dan 20 euro per stuk, dus….
Vandaag dan uiteindelijk naar de keuring, en yesssss…we kunnen weer een jaartje onbezorgd rijden (hoop ik toch!)
♥
Het weekend is voorbijgevlogen!
Zaterdag de hele namiddag én avond op stap geweest met vrienden. resultaat: houten kop op zondag… En dan stond er al die receptie van onze wielertoeristenclub te wachten. Nadien nog een hapje gaan eten met enkele vrienden, kopje koffie genoten bij één van hen thuis, en daarna huiswaarts gekeerd om te bekomen…
Er is ook nieuws van het ziekenfront hier: m’n vrouw moest vrijdag nl. opnieuw naar de specialist voor haar rug. De tweede operatie bracht alvast geen verbetering in haar rugperikelen, wel integendeel, die viel nog slechter uit dan de eerste. Regelmatig pijn in de rug, en uitstraling naar haar dijbeen. Specialist kan nauwelijks geloven dat dit nog van die hernia voortkomt, maar wat zou dan de oorzaak wel zijn??? Hij sprak nu om een inspuiting te geven met cortisone, een zogenaamde “wortelblock”. Ik raadde m’n vrouw aan om toch eerst eens het oordeel van een andere specialist te vragen, want die inspuitingen zijn volgens mij enkel op de symptomen gericht, en pakken de oorzaak niet aan. Zodat er uiteindelijk geen genezing ontstaat.
Dochter heeft haar examens achter de rug nu, afwachten voor de uitslag. Maar zij (en ook wij) hebben er alvast geen goed oog in. Zal wellicht voor enkele vakken tweede zit worden dus…
Zo, weer wat nieuws bij
Ik wens jullie een fijne (werk)week toe!!!
♥
Woeffffffffff, ik hoop dat jullie allemaal die stormdag zonder kleerscheuren doorgekomen zijn? Wij hier wel, geen schade of lichamelijke letsels (gelukkig maar…).
Ik ben (samen met nog andere webloggers heb ik al gelezen) toch wel een liefhebber van een stevige wind, waar je eens lekker kan in uitwaaien (vooral aan zee kan dat zo’n fantastisch gevoel geven), maar mochten er nare gevolgen uit voortkomen dan zou ik wellicht fan àf zijn…
Gisteren ben ik wel lekker in huis gebleven, vrouwlief had het eerste nummer van een nieuw maandblad meegebracht (Milo), dat gericht is op de wat rijpere man en vrouw (zeg maar 45+). Op het eerste zicht hetzelfde als andere week- of maandbladen, maar toch wel gefocused naar het doelpubliek. Lyfestile, mode, wonen, reizen…kortom alles waar je als rijpe veertiger kan van genieten zonder die ukkepukkies rond je oren. Aangevuld met enkele tips rond actuele en relevante onderwerpen (menopauze, ouders in een tehuis, einde loopbaan, enz)
Ik heb nog heel wat leeswerk voor de boeg, zal me dus niet vervelen…
Komend weekend staat er trouwens alweer niet veel gepland, enkel op zondagvoormiddag is er nieuwjaarssreceptie van onze wielertoeristenclub, en gaan we wellicht met vrienden een hapje eten.
Ik wens jullie alvast een heel fijn weekend toe!!!
♥
Al een tijdje geleden dat ik wat van m’n favoriete muziek op m’n log plaatste. Nu een liedje van Texas, met de fantastisch knappe, mooie Sharleen Spiteri als zangeres…wat een beeld van een vrouw (allez, voor mij toch, en ik weet het al…smaken verschillen, hèhèhè).
I don’t want a lover
I don’t want a lover
I just need a friend
I don’t want a lover
I just need a friend
You can just leave me
To face life on my own
I know you don’t love me no more
I knew this day it would come
Even when it cuts so deep
It’s true I still want you
But the harder I try
The more I seem to lose
I don’t want a lover
I just need a friend
I’ve had time to recover
Now that I know it wasn’t love
It’s always a different story
When it’s me who’s in the wrong
But you can’t have it all
Cause I’m the one who’s strong
I’ve already been burnt before
Once but never again
I know the time will come
That’s when you’ll need me then
I don’t want a lover
I just need a friend
I’ve had time to recover
Now that I know it wasn’t love
I don’t want a lover
I just need a prayer
I know you never cared
Now that I know it wasn’t love
You don’t even care
About what I’m saying
You don’t even think
What you’re doing
All you see is what you want it to be
But in there there’s just no room for me
I don’t want a lover
I just need a friend
I’ve had time to recover
Now that I know it wasn’t love
You don’t even care
About what I’m saying
You don’t even think
What you’re doing
All you see is what you want it to be
Theres just no room in there for me
I don’t want a lover
I just need a friend
I’ve had time to recover
Now that I know it wasn’t love
I don’t want a lover
I just need a prayer
I know you never cared
Now that I know it wasn’t love
luister hier
♥
Zo, weldra zit dit weekendje er op. Rustig weekendje. Zelfs het geplande namiddagje zee kwam er niet. Vrouwlief had vrijdagavond namelijk samen met vrienden van ons de bloemetjes buiten gezet (kwam pas na 3 u thuis!), en had er dus gisteren niet veel zin in, hèhèhè…eigen schuld, dikke bult. Dan maar samen een filmpje gekeken dat ik op video had laten zetten. “Padre Padrone”, nog de gouden palm gewonnen in Cannes. Vreemde biografische film over een herdersjongen die door zijn vader gedomineerd wordt, maar waarmee het uiteindelijk toch nog goed komt. Geen voer voor actiefanaten noch romantici. Maar wel mijn ding dus, al heb ik al beters gezien op het scherm. Daarna spaghetti bereid, waar mijn vrouw om bovenstaande redenen ook al niet zo veel zin in had, noch in de bijhorende wijn. Die fles heb ik dus de rest van de avond, met het laptopje binnen handbereik en met een half oog op de tv gericht, maar bijna volledig voor mijn rekening genomen…
Vanmorgen op om 8u, wafeltje genuttigd als ontbijt, en dan de fiets op. Het zonnetje scheen ook zo mooi, en ik wil van iedere gelegenheid gebruik maken om mijn goede voornemen kracht bij te zetten. Zo’n 35 km gefietst, wel wat kouder briesje dan vorige week maar het zonnetje erbij maakte het zalig fietsen. Deze middag dan de rest van de spaghetti verorberd (altijd nog beter ’s anderendaags…). Daarna eventjes bezoek aan de beider schoonmoeders, om dan naar het voetbal te gaan. Oefenwedstrijd tegen de reserven van Club Brugge (verloren met 1 – 2). Dan nog wat blijven napraten in de kantine en met onze vrienden thuis een kaartje gelegd (voor wie iets van wiezen kent, ik had een open miserie…heel zeldzaam, en heel goed voor m’n geldbeursje… 
)
Vanavond nog iets ronddwalen in weblogland en kijken of iemand zin heeft in een gesprekje op msn, om dit rustig weekendje af te sluiten…
Tot later !
♥
Hey vrienden,
bedankt voor het duimen hoor! Maar veel wijzer zijn we nog niet geworden. De uitslag wordt pas over enkele weken verwacht, en dochter zelf kon er zelf niet goed uitkomen of het examen voor haar leerkrachten voldoende zou zijn. Deze voormiddag heeft ze trouwens nog 2 examens gehad, biologie en communicatiewetenschappen. Biologie had ze een goed gevoel bij, en bij die communicatiewetenschappen hetzelfde als bij die anatomie van gisteren. En ze heeft ook volgende week nog bijna alle dagen examen af te werken. Afwachten dus…
Intussen heeft ze wel uitstekend nieuws gekregen. Aan haar opleiding hangen ook heel wat stage-uren vast. En oorspronkelijk moest ze voor haar eerste stage naar een ziekenhuis in Poperinge. En die stad is van hieruit niet zo makkelijk bereikbaar, en met de wagen rijden doet ze nog niet. Maar in haar schooljaar zijn intussen al meisjes gestopt met de opleiding (zagen het al niet meer zitten), en er zaten er enkele tussen wiens stage in onze stad doorging. Je raadt het al, ze mag haar stage dus in hun plaats in onze kliniek doorbrengen. Dochterlief is dan ook ontzettend blij! Kan ze zo met haar fietsie naartoe.
Zo, dat was ff wat nieuws over onze dochters opleiding. Ik hou jullie vanzelfsprekend wel op de hoogte.
Verder is met ons alles goed. Weekend belooft redelijk rustig te worden (mag ook wel…). Misschien eens gaan uitwaaien aan zee morgennamiddag. Verder nog niks gepland.
Ik wens jullie alvast een heel fijn weekend toe!
Liefs,
Billy
♥
houden van het leven 