Aanleiding tot dit logje is de reeks logjes over liedjes met de dagen van de week in de titel, die je vorige week bij Lutje kon ontdekken. Tot mijn aangename verrassing zaten er liedjes tussen van vrouwelijke artiesten waar ik een speciaal boontje voor heb: Tori Amos, Heather Nova en deze Rickie Lee Jones. Ik leerde Rickie Lee Jones kennen in mijn jeugdjaren door haar grootste hit “Chuck E’s in love“, waarna ik direct haar eerste (titelloze) album kocht, waarvan je hierboven een afbeelding kan zien. Een schitterende plaat! Absolute aanrader voor muziekliefhebbers die van een jazzy sound houden.
Het liedje ” On saturday afternoons in 1963″ is het 2e nummer op dat album, een mooie ballade over hoe snel de tijd gaat in een mensenleven, een nostalgische terugblik op een bijzonder moment in haar jeugd. Dergelijke liedjes kunnen me behoorlijk emotioneren, kippenvelmuziek!
Muzikale groetjes,
Billy
♥
Meer weten over mijn muzieksmaak: klik hier
Mijn muziekcollectie: klik hier
houden van het leven 
Voor mij geen kippenvel, maar dat krijg ik ook niet snel, waarderen kan ik het wel.
een kippevelmoment kreeg ik er niet van, maar ze is wel goed natuurlijk!
Inderdaad een ” ouwke ” Billy
maar nog altijd eentje van formaat.
Het brengt mij ook weer even terug in de tijd 😉
♥
Hier hou ik wel van….heel mooi!
fabelachtig deze dame Billy , mijn broer zaliger had alles van haar ! Schitterend dit lied Billy !
Hallo Billy,
Inderdaad, zoals in de andere reacties vakt te lezen, smaken kunnen verschillen. Maar eigenlijk staan we aan jouw kant, het is muziek uit onze jeugd, toen we nog leefden van de ene T-dansant naar de andere. Er was zelfs amper sprake van discotheken. We deden ons ding toen nog in grote tenten op de weide. Waar is de tijd gebleven. Het herinnert trouwens aan het fameuze ‘woodstock’ gebeuren met toen legendarische namen als Joan Baez, Joe Cocker, The Who and natuurlijk JimmyHendricx. Ja, we blijven een beetje nostalgisch nietwaar. Echter één grote jeugdliefde is nog altijd gebleven ‘Pink Floyd’!
ik was 18j oud toen deze elpee uitkwam, en toen was het inderdaad de tijd van de t-dansants. We vertrokken nog om uit te gaan om 20u, en moesten vaak om 1u ’s nachts thuis zijn. Een heel verschil met nu…
Pink Floyd hoort ook bij mijn favorieten hoor, Joris! En vele andere artiesten uit het verleden
Maar ik volg ook het hedendaagse muziekgebeuren, er wordt nu zeker even goeie muziek gemaakt, maar de meeste groepen zijn maar een kort leven beschoren…
Ik beluister ‘Wild Girl’ er achteraan. Een opname uit 2009. Opvallend dat haar stem nauwelijks is veranderd.
ze is intussen al bijna 58, en ondanks een drugverslaving inderdaad nog maar weinig verandering in haar stem…
Ze zingt fenomenaal, maar mijn smaak is het niet. Vanaf mijn 16e draait mijn muzikale liefde om David Bowie, en dat laat zich moeilijk vergelijken 😉
machtig mooi billy,
Mooi maar je moet met geen pluimkes smijten, die gaan niet blijven zitten want ik krijg er geen kippenvel van.
dit was indertijd ook niet echt mijn muziek, maar ik kon er wel naar luisteren en dat was al heel wat in die dagen.
Is niet echt mijn smaak…. Maar dat moet kunnen.. Geniet jij er maar lekker van.
Heb haar ontdekt doordat mijn zanglerares voorstelde een nummer van haar te zingen: “Dat dere”. Zalig nummer! Ik hou wel van haar muziek, maar luister er eigenlijk veel te weinig naar. Ik dacht eigenlijk dat ze veel jonger was.
Ik ben veel te vroeg, dus ik wens je een hele fijne vrijdag en voor straks een leuk weekend
Ik ken haar ja. Wie niet?
Ik krijg er niet een speciaal gevoel van, maar dat is ook niet nodig denk ik.
mooie kennismaking voor me met deze mooie muziek
Even luisteren, deze muziek ken ik niet.
Alvast een heel fijn weekend!
Ik kende het niet. Mooi nummer!
Ik kende haar niet, maar het nummer is mooi. Doet me denken aan de huidige platen van Norah Jones, maar dan met meer galm, eenzaamheid, minder intiem. Je kan je niet voorstellen dat zulke meisjes ooit oud worden. Hetzelfde heb ik met Melanie Safka. Eigenlijk wil ik die oudere uitvoeringen van zo’n zangeres niet zien, maar ja… toch kijken. En ja, dan zie je natuurlijk totaal iets anders. Een fan moet eigenlijk met zijn held(in) meegroeien en er langzaam oud mee worden.