Mijn eerste zoen

Naar aanleiding van het logje van nieuwe logster Linda, dacht ik ook terug aan mijn eerste zoen.

Ik herinner me die nog heel goed. Toen ik tiener was heb ik dikwijls mijn vakantie doorgebracht bij mijn tante in Wallonië. Midden in een voormalige mijnstreek, waar veel inwijkelingen wonen (Italianen, Polen,…) die vroeger als mijnwerker tewerkgesteld waren. Ik ging er erg graag naartoe, eens andere lucht opsnuiven, genieten van de vrijheid die ik daar genoot. En mooi meegenomen: hier legde ik ook de basis voor mijn goede taalgevoel, uiteraard in de eerste plaats voor de franse taal. Waar ik ook naartoe ging, ik moest me uit de slag helpen in het frans.

Op een avond vroeg m’n tante om nog een boodschap te doen voor haar. Op de terugweg zag ik iets verderop 3 jongeren staan praten midden op straat. Ja, het was nog die tijd dat er nog op straat kon gespeeld worden door de kinderen zonder risico door een wagen omver gereden te worden… Toen ik dichterbij kwam bleken het 2 jongens en een meisje te zijn. Maar wàt een meisje, bloedmooi, lang zwart haar en een licht getinte huid. Toen ik voorbijkwam zette zij een stap dichterbij en begon tegen mij te praten.

“Bonjour”, zei ze, en ik zei natuurlijk dag terug. Kreeg wellicht een kop zo rood als een tomaat (want ik was toen nog een heel verlegen baasje).

Het verdere gesprek zal ik voor het gemak maar in het nederlands vertalen, maar hou in gedachten dat de taal van Molière het allemaal nog veel romantischer maakte dan ik hier beschrijf…

“Ben jij die Vlaming die bij S. verblijft?”

“Ja, inderdaad”

“Hoe is je naam?”

“Billy”

“Aangenaam Billy, ik ben Angelina”.

“Aangenaam Angelina”

Na wat over en weer gepraat dacht ik eraan dat mijn tante zich al zou afvragen waar ik bleef.

“Sorry, Angelina, maar ik moet door”, en knikte veelbetekenend naar de boodschappentas die ik bij had.

“Krijg ik geen zoen dan?”

En daar ging ie dan, de eerste zoen die ik gaf aan een vreemd meisje. Schuchter op haar wang…

“Is dat alles?”, vroeg ze. “Krijg ik er geentje op de mond dan?”

Ze was beslist niet op haar mondje gevallen, maar ik liet die gelegenheid niet glippen, en gaf haar een zoen op de mond.

Met de nodige tegenzin ben ik dan teruggekeerd naar tantelief. Die nacht wellicht één van m’n eerste natte dromen gehad van m’n leven…

Ik weet niet meer hoe het kwam, denk dat mijn vakantie er toen zo goed als op zat, maar Angelina heb ik nooit terug gezien.

Maar wel een prachtige herinnering aan overgehouden…

Jeugdsentiment….zucht!

♥