Na de mooie dagen die ik vorige week en in het weekend beleefde, kwamen er gisteren dompers op de vreugde…
Ik kreeg toen nl. telefoon van mijn broer, dat onze moeder werd opgenomen in het ziekenhuis. Ze is al enkele weken achteruit aan het gaan, en dat had ik natuurlijk ook gemerkt. Ze voelt overal pijn, aan de heup, aan de schouder. Heeft last van chronische diarree door bestralingen die ze jaren geleden kreeg. De huisdokter doet wat hij kan, maar voor een vrouw van bijna 91 jaar, is het geen optie om nog ingrijpende operaties uit te voeren. De oorzaak van alles is ook verregaande artrose, en daartegen valt nog weinig te beginnen aan die ouderdom. We zien ook in dat het geen vrouw meer is om nog alleen te wonen, alleen heeft zij zelf zo’n koppige wil dat er van opname in een rust- en verzorgingstehuis geen sprake kon zijn. Nu ze in het ziekenhuis opgenomen is, hopen we haar te kunnen overtuigen om die mening toch maar te herzien. Intussen gaan wij enkele instellingen af om een plaatsje aan te vragen, want op de meeste plaatsen zijn er lange wachtlijsten en ben je beter tijdig met je aanvraag. Wordt dus vervolgd…
En dan had ik alweer een mokerslag te verwerken op het werk gisteravond. Bleek dat ons afdelingshoofd beslist heeft dat wij voortaan moeten rapporteren aan de ploegchef van de andere productiehal, omdat onze huidige directe overste zich volledig moet concentreren op een andere afdeling. Maar het afdelingshoofd vond het niet eens nodig om ons, teamverantwoordelijken, hier persoonlijk van op de hoogte te brengen. Voor mij getuigt dit van een duidelijk gebrek aan respect, en is het een zoveelste negatief signaal na de voor mij rampzalige reorganisatie eind 2010, begin 2011 (lees daar hier en hier meer over). Ik had me al een tijd geleden op verschillende sites ingeschreven om op zoek te gaan naar ander werk, en dit doet me nu besluiten om nog actiever op zoek te gaan. Al is het als 50-plusser zeker geen sinecure om nog iets te vinden…
Groetjes,
Billy
♥
Vind ik leuk:
Like Laden...