Weekendverslag 9 & 10 juli

Zaterdagnamiddag hadden wij een communicantje met zijn ouders en grootouders op bezoek. Het was erg mooi weer, en we hadden dus plaats genomen op ons zonneterras, beschermd door onze parasol. Koffie, taart en achteraf frisdrank of een (al dan niet speciaal) biertje. Er werd heel wat afgebabbeld, en we moesten onze gasten bijna buiten borstelen om naar onze volgende afspraak te gaan. In de vooravond werden we nl. verwacht bij een nicht van vrouwlief, die haar 60e verjaardag vierde. Daar kregen we ook hapjes en drankjes voorgeschoteld. Toen er een grote bende van de tennisclub waar ze lid van is ons kwam vervoegen, besloten we dat het tijd werd om naar huis te vertrekken. En zo verder nog een rustige avond beleefd thuis.

Zondagmorgen was ik met schoonzoon afgesproken om de Waregemse Gordel te rijden, het 80 km-parcours. Na het vertrek pikten we al snel aan bij een klein groepje die er duchtig de pees oplegde. Ik vond na een tijdje dat het echt te snel ging, en liet me uitzakken. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik voelde me heel het vervolg van de rit niet in goede doen. Was het door het redelijk drukkend weer en de ferme wind? Ik was echt pompaf toen ik de aankomst bereikte, en moest thuis toch een moment bekomen.
Na een uitstekend middagmaal besloot ik dan toch om samen met vrouwlief nog de gezinstocht te rijden in de namiddag. Het ging toch een stukje beter om te rijden, al was het wel drukkend warm.

Na de rit brachten wij een bezoekje aan onze overleden vriendin op het kerkhof, en daarna bij vriend langs geweest. Die zat bij zijn zoon en schoondochter, die aan zijn achterdeur wonen. Hij verklaarde nogmaals dat hij het erg op prijs stelt dat we hem steunen en er zijn voor hem. En is ook van plan om weer af en toe met ons mee te gaan op uitstap. Een voornemen dat we alleen maar kunnen toejuichen, het leven staat dan ook niet stil…

Groetjes,

Billy

❤